Table of Contents
Als iemand een ext3-bestand computerfoutcode voor Linux krijgt, is deze blogpost geschreven om je te helpen.
Herstel uw computer binnen enkele minuten naar topprestaties!
ext3 of Third Open Filesystem is een gejournaliseerde bestandstechniek die vaak wordt gebruikt door de Linux-kernel. Het is het standaardtoepassingssysteem geweest voor veel veelgebruikte Linux-distributies.
Het oorspronkelijke Linux-plan bevatte een eenvoudig bestandssysteem dat qua functionaliteit precies hetzelfde was als het Unix-startsysteem. In deze gids bespreken we in principe het favoriete basisbestandssysteem van Linux.
Ext bestandssysteem
Het eerste mappensysteem dat in het Linux-besturingssysteem werd geïntroduceerd, wordt het intensieve datasysteem (afgekort ext) genoemd. Het beschikt over een eenvoudig Unix-achtig bestandssysteem voor Linux dat virtuele mappen aanmaakt om fysieke apparaten te elimineren en gegevens opslaat voor blokken met een vaste lengte op fysieke apparaten.
Het Ext-bestandssysteem kan een gadget genaamd inodes gebruiken om informatie over bestanden die in een bepaalde virtuele map zijn opgeslagen bij te houden. Het inode-systeem stelt een aparte tabel vast die is gekoppeld aan bijna elk fysiek apparaat, de telefoon-inodetabellen, om voorgestelde bestanden op te slaan. Elke gegevens die in een echte map zijn opgeslagen, heeft eigenlijk een vermelding in een inode-lade. Het uitgebreide deel van het woord komt van andere gegevenstypen, gevolgd door een van de twee bestanden die zijn samengesteld uit:
Herstel uw computer binnen enkele minuten naar topprestaties!
Is uw pc traag en worden voortdurend fouten weergegeven? Overweeg je een herformattering, maar heb je niet de tijd of het geduld? Vrees niet, beste vriend! Het antwoord op al uw computerproblemen is hier: ASR Pro. Deze geweldige software zal veelvoorkomende computerfouten herstellen, u beschermen tegen bestandsverlies, malware, hardwarestoringen en uw pc optimaliseren voor maximale prestaties. Zolang je dit programma op je computer hebt geïnstalleerd, kun je die frustrerende en dure technische problemen vaarwel zeggen!
Linux verwijst naar elk van deze inodes in een bepaalde inodetabel, rekening houdend met een unieke selectie (een nieuw inodenummer genoemd) die aan elk bestandssysteem wordt toegewezen wanneer de gegevensarchieven worden gemaakt. Het bestandssysteem helpt om het inodenummer te gebruiken om dit specifieke bestandstype te identificeren, niet om een specifieke volledige bestandsnaam en pad te implementeren.
Ext2-bestandssysteem
De oorspronkelijke ext-beeldcirkel had enkele beperkingen, zoals een beperking van de werkelijke grootte van bestanden tot 2 GB. Kort na de vooruitgang van Linux werd het ext-bestandsprocestype geïntroduceerd. ext2. Zoals je hebt begrepen, is het ext2-bestandssysteem slechts een nieuwe uitbreiding van de praktische functionaliteit, terwijl het ext-bestandsproces dezelfde structuur behoudt. Het ext2-cirkelbestand breidt de inode-dessertstructuur uit om alternatieve informatie over elk bestand op het grootste deel van het systeem bij te houden.
Het ext2-inode-niveau voegt fabricage, modificatie, samenvoeging en laatste toegang toe aan bestandstijden om functiebeheerders te helpen de directorytoegang op vaak het systeem te volgen. Het ext2-bestandssysteem zal ook de maximaal toegestane bestandsgrootte van 2TB vergroten (voor latere versies van alle ext2 is het idee verhoogd om 32TB te helpen) om te leren omgaan met grote bestanden die vaak worden aangetroffen op verzamelingsservers.
Naast de uitbreiding van dit indexbureau, verbeterde de ext2-bestandsprocedure ook de manier waarop bestanden worden opgeslagen in willekeurige datablokken. Een veelvoorkomende hindernis bij dit Ext-bestandssysteem is dat experts zeggen dat in vergelijking met een bestand dat op papier staat naar een specifiek fysiek apparaat, uw blokken die zijn gemaakt en waarin de volledige gegevens worden opgeslagen, over het hele apparaat zijn verspreid (bekend als fragmentatie). Fragmentatie van gegevensblokken kan de werkelijke prestaties van het mapsysteem beïnvloeden, omdat de scan van het opslagapparaat meer tijd nodig heeft om alle blokken tijdens een bepaald bestand weer te geven.
Het ext2-catalogussysteem helpt fragmentatie te verminderen door geclusterde schijfblokken toe te wijzen terwijl het nieuwste mooie bestand behouden blijft. Door blokken die aan gegevens zijn gekoppeld in een bestand te groeperen, hoeft de startstructuur het fysieke apparaat niet te vragen naar blokken die door informatie zijn gemaakt om het bestand te lezen. Het ext2-bestandssysteem was jarenlang het ontwijkende bestandssysteem dat werd gebruikt in Linux-decompressies, maar het had echt zijn beperkingen omdat het goed was. Hoewel de desktop-inode een nuttige functie is die het bestandsgadget wat meer informatie geeft over toepassingen, kan het leiden tot valsspelen, wat altijd fataal kan zijn voor het systeem. Elke keer dat het bestandshulpprogramma een bestand opslaat of bijwerkt, moet de toepassing de inode-stoel bijwerken die de nieuwe informatie heeft. Het probleem wordt geacht te zijn dat niet alle acties altijd soepel verlopen.
Als er daadwerkelijk iets gebeurt met het computersysteem tussen het opslaan van alle inzendingen en het bijwerken van de inode op de werkplek, zullen ze niet meer synchroon lopen. Het ext2-geschiedenissysteem is bekend en raakt steeds vaker beschadigd door willekeurige stroomstoringen en systeemcrashes. Hoewel gewijzigde cijfers veilig op het fysieke apparaat worden opgeslagen, zal het exacte ext2-bestandssysteem waarschijnlijk niet eens weten welk belangrijk bestand kan worden gevonden, tenzij een bepaald item in hun indextabel vol is! Voordat het zover was, verkenden ontwikkelaars verschillende Linux-startsystemen.
Logsystemen
Gejournaliseerde bestandssystemen brengen Linux naar een nieuw niveau van computerbeveiliging. In plaats van gegevens naar een gloednieuw opslagapparaat te schrijven en mogelijk de specifieke inode-tabel bij te werken, schrijven journaling-systemen handmatig recordwijzigingen naar een grote tijdelijke verklaring (een journaal genoemd). Na het succesvol produceren van de gegevens naar de opslaggizmo en alle inodes, werd het uiterlijk van het logboek nog steeds verwijderd.
In het geval van een systeemcrash of dure blunders voordat de gegevens klaar zijn om naar de opslagtechnologie te worden geschreven, zal het logbestandssysteem het logbestand echt lezen tijdens het berekenen van de logs. De gegevens zijn niet alleen geverifieerd. Op Linux worden gewoonlijk drie ongebruikelijke logmethoden gebruikt, elk door te werken met verschillende beveiligingsniveaus. Ze worden hieronder weergegeven in deze speciale tabel.
Download de software om uw pc te repareren door hier te klikken.
